W dniu 22 sierpnia 2022 roku zapadł wyrok w sprawie, w której mBank pozwał naszych Klientów. mBank domagał się zwrotu kapitału udzielonego jako kredyt w CHF oraz tzw. wynagrodzenia za korzystanie z kapitału. Sąd Okręgowy w Krakowie powództwo to jednak oddalił w całości, potwierdzając słuszność prezentowanej przez nas argumentacji (sygn. akt I C 1386/22).
Roszczenie o zwrot kapitału – przedawnione
Sąd Okręgowy w Krakowie przede wszystkim uznał za skuteczny podniesiony przez nas zarzut przedawnienia żądania banku o zwrot kapitału wypłaconego kredytobiorcom na podstawie umowy kredytu! Sąd stwierdził, że roszczenie to jest przedawnione, gdyż Bank przez lata wiedział, że nasi Klienci odmawiają potwierdzenia abuzywnych klauzul umownych, domagają się uznania umowy za nieważną, a więc mógł wystąpić z roszczeniami wcześniej, a nie zwlekać kilka lat.
Roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału – nieznane polskiemu prawu
Z kolei żądanie wynagrodzenia za korzystanie z tego kapitału Sąd ocenił jako w ogóle nieistniejące i nieznane w polskim porządku prawnym. Uznanie, że bank może domagać się takiego „wynagrodzenia” naruszałoby także dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dalej jako „Dyrektywa 93/13”) stanowiącą o obowiązku zapewnienia stosownych i skutecznych środków mających na celu zapobieganie stałemu stosowaniu nieuczciwych warunków w umowach zawieranych przez sprzedawców i dostawców z konsumentami. System ochrony stworzony przez Dyrektywę 93/13 opiera się na założeniu, że konsument jest stroną słabszą niż przedsiębiorca i w związku z tym godzi się on na postanowienia sformułowane wcześniej przez przedsiębiorcę, nie mając wpływu na ich treść. Celem Dyrektywy 93/13 jest to, aby konsument nie został związany nieuczciwymi warunkami umownymi stosowanymi przez przedsiębiorcę, w tym wypadku przez bank. Ochrona ta ma służyć realizacji celu nie tylko ochronnego ale też odstraszającego i represyjnego.
Więcej szczegółów – wkrótce. A poniżej wyrok:
