W sprawach frankowych sporną kwestią było uzupełnienie luki powstałej po wyeliminowaniu klauzul abuzywnych (oczywiście przy założeniu, że umowa nie upada w całości). W szczególności Banki nierzadko w swojej argumentacji odwołują się do ogólnych norm prawa cywilnego, żądając uzupełnienia luki przepisami odwołującymi się do zasad współżycia społecznego. W tym zakresie orzeczenie TSUE wydane w sprawie małżeństwa

Wydany w sprawie małżeństwa Dziubak przeciwko Raiffeisen Bank International AG C‑260/18 wyrok TSUE z dnia 3 października 2019 roku wskazał sposób, w jaki prawidłowo należy w sprawach frankowych interpretować artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG. Ogromne znaczenie ma to, w jaki sposób Trybunał odniósł się do kwestii unieważnienia umów frankowych. Nieważność umowy frankowej Zdaniem

Główny sposób obrony Banku przed pozwami Frankowiczów Jednym z argumentów banków,  broniących się przed roszczeniami osób, które „zachęciły” do zaciągnięcia kredytu w CHF jest powoływanie się na sposób wykonywania umowy, który ich zdaniem nie naruszał obowiązujących norm i nie był sprzeczny z dobrymi obyczajami, czy też zasadami współżycia społecznego. Argumentacja banków potrafi być w tym